Er is hier sprake van het activeren van een oude vergunning. De initiatiefnemer krijgt twee opties. Of hij vult zijn stal met kalkoenen (optie 1) of met vleeskuikens (optie 2). Optie 2 is de ‘schonere’ optie. In dat geval komt er 42% minder geur en 30% minder fijnstof uit de stallen ten opzichte van optie 1. Maar ongeacht de optie die wordt gekozen blijft de geurbelasting op de woningen in de nabijheid van de veehouderij erg hoog. De maximale norm voor geur uit deze ene veehouderij op een woning in de kern is 1,5 OUe/m3, terwijl uit berekeningen in de vergunning blijkt dat die oplopen tot boven de 10 in optie 1 en boven dan 6 in optie 2.

De achtergrond geurbelasting (geur van alle veehouderijen in de buurt samen), laat eveneens een zorgelijk beeld zien. Gemeente Nederweert zegt zelf dat dit type geurbelasting maximaal 10 OUe/m3 mag zijn in een woonkern. Daarboven is sprake van een onaanvaardbare milieukwaliteit. De vergunning leert ons echter dat deze achtergrond geurbelasting op de woningen in de buurt oploopt tot boven de 30 bij optie 1 en tot boven de 25 bij optie 2. Twee en half tot drie maal boven de door de gemeente gestelde norm van 10 dus.

Voor fijnstof is de situatie helaas niet veel beter. Beide opties blijven weliswaar net onder de nieuwe Europese norm die gaat gelden in 2030 (20 μg/m3 voor PM10), maar wel fors boven de norm die de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) al sinds 2021 als aanvaardbaar acht (15 μg/m3 voor PM10).

In onze beleving is hier geen sprake van een gezonde leefomgeving, ook al wordt waarschijnlijk aan de juridische wet- en regelgeving voldaan. Wetende dat op korte afstand van de veehouderij een kinderopvang is gelokaliseerd, maakt het opnieuw vullen van de stallen extra zorgwekkend.